καλόχρους

-ουν και καλόχροος, -ον (Μ καλόχροος, -οον)

αυτός που έχει ωραίο χρώμα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < καλ(ο)-* + -χρους (< -χροος < χρώς «χρώμα»), πρβλ. ερυθρό-χρους, ηδύ-χρους].